عیوب رایج جوش

عیوب رایج جوش به اختصار:

عیوب جوش: (weld defect )

*تخلخل (porosity )
دلایل تشکیل تخلخل در جوش به شرح زیر است:
1- عدم خروج به موقع گازها هنگام انجماد جوش
2- واکنشهای شیمیائی حین جوشکاری
3- آلودگیها
عیب تخلخل به صورت حفرات کروی شکل برخی اوقات به فرم کرمی شکل نیز در می آید دیده شده است . تخلخلا به صورت مجتمع در برخی از نقاط دیده می شوند.
روشهای حذف و یا کاهش تخلخل به صورت زیر است :
1- انتخاب الکترود و فیلرمتال مناسب
2- بهبود تکنیکهای جوشکاری از جمله بکار گیری پیش گرمایش و افزایش حرارت ورودی
3- تمیز کاری مناسب و جلوگیری از دخول آلودگیها

*آخلهای سرباره ای*( inclusion ):
اکسیدها، شسماند فلاکسها و گل جوش (روپوش الکترود) اگر در فلز جوش محبوس شوند آخال به حساب می آیند. همچنین اگر گاز محافظ به درستی استفاده نشود آلودگیها می توانند سبب بروز آخال در جوش شوند. البته با انتخاب شرایط و تکنیک جوشکاری صحیح می توان سرباره مذاب سیال بر روی فلز جوش مذاب بوجود آورد تا اینکه دیگر در حین انجماد، سرباره درون جوش محبوس نگردد.
روشهای جلو گیری از تشکیل آخال به شرح زیر می باشد:
1- تمیز کردن سطح جوش پاس قبلی ( خذف گل جوش ) قبل از شروع پاس بعدی توسط برس دستی یا ماشینی.
2- استفاده از گاز محافظ مناسب و به حد کافی
3- تغییر آلیاژ فیلرمتال و الکترود

*ذوب ناقص(lack of fusion ):
این عیب سبب بوجود آمدن گرده جوش ناقص می شود که از نظر استحکام مسلماً مشکل خواهد داشت. راههای جلوگیری از تشکیل این عیب عبارتند از:
1- افزایش درجه حرارت فلز پایه
2- تغییر طرح اتصال و نوع الکترود
3- تمیز کردن فلزات پایه قبل از جوشکاری
4- تامین گاز محافظ و کافی حین جوشکاری

*نفوذ ناقص (lack of penetration ):
وقتی عمق نفوذ جوش کامل نیست سبب می شود که استحکام اتصال در حد قابل قبولی نباشد. این عیب می تواند به روشهای زیر از میان رود:
1- افزایش حرارت ورودی
2- کاهش سرعت جوشکاری
3- تغییر طرح اتصال

*ترک (crack ):
ترک می تواند در مناطق و جهات مختلف فلز جوش بوجود اید . انواع ترک عبارتند از: ترکهای طولی، ترکهای عرضی، ترکهای ستاره ای انتهای جوش، ترکهای زیرگرده و ترکهای لبه جوش.
دلایل بوجود آمدن این نوع ترکها یک یا چند عامل از عوامل زیر می باشد:
1- شیب حرارتی که سبب ایجاد تنشهای حرارتی در ناحیه جوش می شود.
2- تغییرات در فلز جوش که سبب تغییر در میزان انقباض می شود.
3- ترد شدن مرز دانه ها با جدایش عناصری همچون گوگرد در مرزدانه ها حین انجماد فلز جوش.
4- تردی هیدروژنی.
5-عدم انقباض آزادانه فلز جوش حین سرد شدن (چیزی مشابه با عاملی که سبب بروز ترکهای گرم در ریخته گری می شود).

چرا فورجینگ سر به سر میلگرد؟

چرا فورجینگ سر به سر میلگرد؟

روش فورجینگ سر به سر میلگرد باعث حذف اورلپ در میلگردها میگردد. از مزایای اصلی این روش میتوان صرفه جویی قابل ملاحظه در میلگرد مصرفی ( تا 25درصد)و حذف ضایعات میلگرد و همچنین ایمن سازی ساختمان ها در مقابل زلزله بدلیل استحکام بالا در نقاط اتصال میلگرد ها نام برد.در این روش دوسر میلگرد به کمک شعله حاصل از سوختن گاز اکسیژن و استیلن کاملا سرخ شده و به حالت خمیری در آمده و با فشارهیدرولیک  درهم آمیخته و فورج میشوند.نکته قابل توجه در این روش ، افزایش مقاومت 25 درصدی در نقطه اتصال نسبت به سایر نقاط در طول میلگرد می باشد به طوری که هیچگاه میلگرد از نقطه اتصال گسیخته نمی شود.  روش فورجینگ جزء روش های جوشکاری ذوبی کامل به شمار نمی آید، بلکه نوعی روش جوشکاری فاز جامد است که عمل اتصال را بدون ذوب کردن کامل فلز پایه به انجام می رساند . پیکربندی مجدد اتم ها با حرارت دهی سطحی در دمایی بالاتر از دمای تبلور مجدد رخ داده و اتصال به کمک تغییر فرم پلاستیک به وجود آمده از بهم فشردگی ایجاد می شود .روش فورجینگ نسبت به روش های اتصال روی هم و اتصال مکانیکی از صرفه اقتصادی بیشتری برخوردار بوده و همچنین استحکام ناحیه اتصال، بیشتر از خود ماده اولیه می باشد. از مزایای دیگر می توان به سرعت اجرایی بیشتر و راحتتر نامبرد که این عامل مهم در پروژه های سد سازی , سازه های بتنی , مترو , پل سازی و... بسیار حائز اهمیت می باشد.

.